Ζήτημα εμπιστοσύνης – Αμφίδρομο όμως…
Από τη θέση των Γερμανών πως για την συνέχιση του μνημονίου απαιτείται η συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, δεν έχει αλλάξει ούτε κεραία, όσα Eurogroup κι εάν μεσολάβησαν. Αντιθέτως, το επιβεβαίωσε η ομοβροντία δηλώσεων του δόκτορα Σόιμπλε την περασμένη εβδομάδα, καθώς και τα αποτελέσματα εκείνου της περασμένης Πέμπτης.
Παρόλα αυτά, την ώρα που στο Eurogroup ζητούσαν από την ελληνική κυβέρνηση να δεχτεί να λάβει προληπτικά μέτρα για τα χρόνια μετά τη λήξη του μνημονίου, οι Αμερικάνοι «έριχναν στην κυκλοφορία» μία έκθεση αποκαρδιωτική. Τόσο για την Ελλάδα, όσο και για τους δανειστές.
Κι αυτό γιατί, στην έκθεσή του το Ταμείο τονίζει πως το χρέος είναι “εξαιρετικά μη βιώσιμο” (πιο εύσχημα δεν γινόταν να το πουν), ακόμα και μετά τη λήψη των μέτρων ελάφρυνσης που ανακοινώθηκαν πρόσφατα.
Ετούτο με τη σειρά του, σημαίνει πως το ΔΝΤ εμμένει ακόμα και σε αυτή τη συγκυρία στη θέση του για το χρέος, απαιτώντας ουσιαστικό κούρεμα. Ένα κούρεμα, για το οποίο δεν θέλουν ούτε να ακούνε στο Βερολίνο.
Όμως επιμένουν να θεωρούν απαραίτητη την παρουσία του στο πρόγραμμα… Και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται. Σημειώνεται, πως το παραπάνω γαϊτανάκι, υποτίθεται πως, εκφράζει την έλλειψη εμπιστοσύνης από πλευράς των δανειστών στην ελληνική κυβέρνηση.
Την ίδια κυβέρνηση που υπέγραψε το καλοκαίρι του 2015 το τρίτο μνημόνιο, μαζί με ένα ευρύ πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και υποθήκευσης της εθνικής περιουσίας.
Μετά από επτά χρόνια λιτότητας και δύο χρόνια ματαίωσης της όποιας ελπίδας του κόσμου για μία άλλη πολιτική, ο τρόπος αντιμετώπισης πολιτών και κυβέρνησης συνιστούν ξεκάθαρο εμπαιγμό.
Οι κόκκινες γραμμές σε επίπεδο οικονομίας και κοινωνικών επιπτώσεων έχουν διαρραγεί προ πολλού. Με εκείνες της αξιοπρέπειας, πως πάμε;
*********
Περί (της) σοβαρότητας – Γελοιότητα
Στο μεταξύ, αξίζει να αναφερθεί κανείς στο σενάριο που διακινούν οι Βρυξέλλες, και οι επί της Ελλάδας αντιπρόσωποί τους για τη συμμετοχή του ΔΝΤ. Εκείνο που λέει πως, εάν η ελληνική κυβέρνηση δεχθεί να λάβει τα μέτρα που της ζητούν για τα επόμενα χρόνια, το ΔΝΤ θα κάνει τα στραβά μάτια για το χρέος.
Για πόσο; Πιθανότατα, μέχρι τις γερμανικές εκλογές. Και έπειτα, ότι θέλει ας γίνει. Μια ακόμα κλωτσιά στο «τενεκεδάκι», που λέει και ο υπουργός Τσακαλώτος, για να πάει λίγο πιο κάτω. Σε κάποιο μελλοντικό Eurogroup, κάποια επικείμενη δόση. Μιαν άλλη στιγμή.
Ωστόσο, είναι να απορεί κανείς.
Πως είναι δυνατόν, η παρουσία του Ταμείου να θεωρείται απαραίτητη για την αξιοπιστία του προγράμματος, και την ίδια στιγμή, οι εταίροι να προσβλέπουν στην οπισθοχώρηση από τις θέσεις του για το χρέος. Δηλαδή, στην επιβεβαίωση της αναξιοπιστίας του, η οποία έχει αφήσει το στίγμα της σε όποια χώρα κι αν πάτησε το πόδι του.
Ακόμα ένα μνημείο αντίφασης από τους εταίρους, που για το μόνο που φαίνεται πως ενδιαφέρονται, είναι η πλήρης και ολοκληρωτική υποβάθμιση της κοινωνίας και της οικονομίας. Τότε να δείτε επενδύσεις που θα έρθουν…
*********
Για το καλό και το δίκαιο – Στήριξη στους πρόσφυγες
Η μη έκδοση των οκτώ Τούρκων αξιωματικών αποτελεί ένα καλό νέο, δείγμα πολιτικού, και όχι μόνο, πολιτισμού. Ωστόσο, η αιτιολογία περί μη ασφαλούς χώρας, που ισχύει μέχρι κεραίας, γεννά ανάμικτα συναισθήματα.
Και τούτο επειδή, την ίδια ώρα, από τη χώρα μας απελαύνονται στην Τουρκία μετανάστες και επαναπροωθούνται πρόσφυγες, σε μία χώρα που ενώ έχει σοβαρά προβλήματα δικαιοσύνης και δημοκρατίας, αντιμετωπίζεται ως ασφαλής.
Την ερχόμενη Τρίτη, η Πρωτοβουλία Έμπρακτης Αλληλεγγύης στο Ρέθυμνο, οργανώνει συγκέντρωση και πορεία διαμαρτυρίας. Αντίστοιχες κινητοποιήσεις θα γίνουν την ίδια ημέρα σε Ηράκλειο και Χανιά, με αίτημα «να σταματήσουν οι εγκληματικές απελάσεις των προσφύγων» όπως επισημαίνουν τα μέλη της Πρωτοβουλίας στο Ρέθυμνο οι οποίες είναι «τις περισσότερες φορές συνώνυμες του θανάτου».
«Η κρατική, ευρωπαϊκή και διεθνής διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος συνίσταται στην απόλυτη καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αποτελεί έγκλημα κατά της ζωής και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου. Οδηγεί στον κοινωνικό κανιβαλισμό, εκχωρεί την πρωτοβουλία κινήσεων σε φασιστικά μορφώματα και αντιδράσεις, όπως το πρόσφατο παράδειγμα στο σχολείο στο Πέραμα… Εμείς όμως που δεν συναινούμε στο έγκλημα, που αναγνωρίζουμε τους καταυλισμούς ως στρατόπεδα συγκέντρωσης, συντασσόμαστε με τα αισιόδοξα παραδείγματα αλληλεγγύης που υψώνουν το ανάστημά τους στο φασισμό, που υπερασπίζονται τα ανοιχτά σχολεία, που προσφέρουν από το υστέρημά τους, που ονειρεύονται έναν κόσμο με αξιοπρέπεια για όλους».
Οι λύσεις είναι δύσκολες, όμως η ζωή χωρίς αγώνα για το δίκαιο και το καλό, δεν μοιάζει και πολύ με ζωή…
*λωτοφάγος
