Ζητείται άνθρωπος!

Και μόνο από τον τίτλο μας προδιαθέτει το βιβλίο του καταξιωμένου συγγραφέα – και όχι μόνο – φίλου Γιάννη Πολυράκη, για τα θέματά του.
Μια φράση όχι ρητορική, αλλά ουσιαστική. Με όλη τη δυναμική των λέξεων.
Ψαχνει να βρει παντού τον νοήμονα άνθρωπο. Τη σωστή σκέψη. Τη δίκαιη ματιά. Μα αλίμονο!
Αντί αυτού, βλέπει αδικία. Παντού αδικία από τον παμπόνηρο ανθρωπάκο.
Γλαφυρά, ουσιαστικά με παραδείγματα, μας αποδεικνύει τις παγίδες που πέφτουμε. Επισημαίνει τα λάθη και κρούει τον κόδωνα του ξεπεσμού.
Που ξεστρατήσαμε;
Σε ποιό σταυροδρόμι πήραμε λάθος πορεία; Διερωτάται ξανά και ξανά.
Γιατί διαλέξαμε το δρόμο του χρήματος, της αδικίας, της πλεονεξίας;
Στη σελίδα 107 του βιβλίου, θα αναρωτηθεί ο συγγραφέας, γιατί αφού ζούμε σε έναν κόσμο γεμάτο φως, θερμό ηλιακό φως, εμείς περπατάμε με το μπαστούνι του τυφλού;
Γιατί δεν μπορούμε να δούμε την ομορφιά που μας περιβάλλει – και που φτάνει για όλους – εμείς ραπίζουμε τη φύση καθημερινά, θανατερά, για κείνη και για μας;
Γιατί προτιμάμε το μονοπάτι που καθορίζει η κακία και μένει αδιάβατη, χορταριασμένη της αρετής η στράτα;
Πώς ξέβαψε και ξεθωριάζει από το χρόνο το σκούρο μαντίλι της Θέμιδας και ξεχωρίζει κάποιους;
Υπάρχει επιστροφή;
Ισως, μόνο αν εκτιμήσουμε το ότι ζούμε σε ένα τεράστιο θαύμα.
Το θαύμα του κόσμου, της ζωής, του σύμπαντος! Ισως τότε.
Είμαστε θαμώνες ενός όμορφου απέραντου κόσμου κι εμείς οι κουτοί, νομίζουμε ότι κυριαρχούμε.
Ολο το βιβλίο είναι μια κραυγή ανθρώπινη για τον ξεπεσμό μας.
Μια κραυγή, είναι το “Ζητείται άνθρωπος” κραυγή αγωνίας, από τον Γιάννη Πολυράκη, για τον κόσμο τούτο.