Ο Ερντογάν έχει “ζωγραφίσει τον διάβολο στον τοίχο του”. Παίζει παιχνίδι στο Αφρίν της Συρίας, στα Iμια, στο Καστελόριζο, στην Κυπριακή ΑΟΖ. Φαντασιώνεται ότι είναι ένας “δεσμώτης – γίγαντας” και αναζητά επιρροή και εδάφη στη Συρία και στο Ιράκ, ενώ παρεμποδίζεται (θεωρεί) από την Ελλάδα και την Κύπρο.
Ενας κλασικός αυταρχισμός αποικιοκρατικών καθεστώτων του 19ου αιώνα.
Παρά ταύτα γείτονες δεν μπορύμε… ν’ αλλάξουμε. Στα Ιμια έχουμε μια ποιοτική μεταστροφή της προκλητικότητας. Από “γκρίζα ζώνη” η βραχονησίδα εξελίχθηκε σε “τουρκικό νησί”. Αστεία πράγματα για το διεθνές δίκαιο της θάλασσας.
Χθες εξέδωσαν NAVTEX για άσκηση στο Καστελόριζο, ενώ Ιταλική φρεγάτα σπεύδει στην ΑΟΖ της Κύπρου διότι έχουν σταματήσει οι εργασίες της ιταλογαλλικής ΕΝΙ-Total για φυσικό αέριο.
Ο Ερντογάν με τον ανισόρροπο εγωτισμό του κατέστρεψε τις σχέσεις του με τις Η.Π.Α. Τώρα πια δεν ξέρω, αν θα σηκώσει το τηλέφωνο νa απαντήσει στον κ. Τράμπ για την κρίση στην Ανατολική Μεσόγειο.
Κοιτάζεται στον καθρέφτη κάθε πρωί και λέει: «είμαι ο Νέος Κεμάλ». Μπλέξαμε…
Η Ελλάδα βρίσκεται σε μία ψυχολογικά αφόρητη κατάσταση.
Πρέπει να υπερβεί (εθνικά) το δίλημμα δορυφοροποίηση ή συντριβή.
Για να το επιτύχουμε αυτό, πρέπει ν’ αναλάβει δράση η Ευρώπη και λαός και ηγεσίες να είναι ενωμένοι. Αποφασισμένοι και προσεκτικοί.
Ζητείται ευρωπαϊκή απάντηση
1 Comment
Αφήστε ένα σχόλιο
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Μικρές αγγελίες
Μόνιμες στήλες
Όσοι παρακουλουθούν συνεχώς και ανελλιπώς τις σχέσεις μας με την γείτονα ,δεν ανέβηκαν ποτέ σε σύννεφα ευδαιμονίας και έτσι δεν κινδυνεύουν να πέσουν από εκεί πάνω.Είναι λοιπόν γνωστό , σε ότι μας αφορά,οι Τούρκοι εκπόνησαν το 1956 την στρατηγική τους με τις περίφημες εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ,την οποία επικαιροποίησαν με το “στρατηγικό βάθος” του Αχμέτ Νταβούτογλου για να μιλήσουμε μόνο για τα γνωστά κείμενα.Τώρα αν εμείς δεν μάθαμε τίποτα από τα “κατορθώματα” της ΤΜΤ ,του Ισμαήλ Τανσού,την δράση της ΜΙΤ και την ντροπή του Πενταδακτύλου κακό του κεφαλιού μας για να το πω έτσι απλά.Η συμπεριφορά του ισλαμοφασίστα “σουλτάνου” στην τελευταία επίσκεψη του στην χώρα μας την οποία χάριν της σανοπαραγωγής βαφτίσαμε “επιτυχημένη” σε οποιοδήποτε σοβαρό κράτος θα είχαν χτυπήσει καμπανάκια.Το ΄Εθνος μας είχε την ευκαιρία να έχει αποφύγει όλα αυτά που αντιμετωπίζει από το 1974 και μετά, όταν οι συγκυρίες και τα συμφέροντα της υπερδύναμης ευνοούσαν μία δημοκρατική λύση(αυτοδιάθεση-ένωση) με βάση τις υπάρχουσες πλεοψηφίες στην Κύπρο.Το πως διαχειριστήκαμε το ζήτημα το μοιραίο εκείνο καλοκαίρι του 1964 είναι στη διεθνή διπλωματία παράδειγμα πρός αποφυγήν.Για όσους ενδιαφέρονται να μάθουν (και να απογοητευτούν)υπάρχει το συναρπαστικό βιβλίο του ΄Αντυ Ροδίτη “Κουράγιο Πηνελόπη” με την απόρρητη αλληλογραφία των διπλωματικών και όχι μόνον υπηρεσιών των ΗΠΑ.Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί μία λεπτομέρεια που δείχνει πολλά.Ο πατέρας κάποιου εκ των δύο σημαντικών παραγόντων που έβαζαν “τρικλοποδιές”στα σχέδια του είπε εκνευρισμένος:”O γιός μου εκεί στην Αμερική που πήγε έμαθε καλά τις 4 πράξεις ,προσθέτει λίγους,αφαιρεί πολλούς,πολλαπλασιάζει τα προβλήματα και διαιρεί το έθνος”.
Αυτό το τελευταίο μας το ξαναθύμισε ο κ.Τσίπρας όταν μιλάει για όχλο και “εμείς η αυτοί”.Τα όσα ακολούθησαν με την συμβολή των χρήσιμων ηλιθίων δεν έγιναν βεβαίως για την σοδειά της ντομάτας στην πεδιάδα της Μεσοαρίας.Η πατρίδα μας εντούτοις είχε άλλη μία ευκαιρία να έχει μια δίκαιη λύση στα Εθνικά μας θέματα.Το 1982 υπογράφεται στο Montego Bay το διεθνές δίκαιο της θάλασσας.Η Ελλάς νέο μέλος της τότε ΕΟΚ,με τα πακέτα Ντελόρ τα Μ.Ο.Π.κλπ να ρέουν,με τις ένοπλες δυνάμεις σε ετοιμότητα,με ένα Πρωθυπουργό με τεράστια λαϊκή απήχηση,με μία αντιπολίτευση εντελώς ευθυγραμμισμένη ,είχε να αντιμετωπίσει έναν αντίπαλο χρεωκοπημένο,με το ΔΝΤ να αλωνίζει και την χούντα του Εβρέν στο σβέρκο του,δηλαδή δυσχέρεια για να μην πω απομόνωση.Μήπως τότε έπρεπε από καλύτερη θέση έπρεπε να είχαμε επιδιώξει λύσεις; Μήπως σήμερα στην κατάσταση που είμαστε με δεδομένη την στρατηγική της Τουρκίας δεν είναι ώρα να ανοίξουμε όλα τα Εθνικά μας θέματα;