Ζητούμενο: Αξιοπρεπής διαβίωση

«Από κάποιους κατ’ ανάγκη ζητούμενη, από άλλους υποχρέωση, η προσφερόμενη αξιοπρέπεια».
Τι προτιμότερο για μια αξιοπρεπή διαβίωση των οικονομικά και κοινωνικά περιθωριοποιημένων συνανθρώπων μας, από τη μάστιγα της κρίσης των τελευταίων χρόνων; Παροχή τροφής, στέγης και ό,τι ανθρωπίνως αναγκαίο από την πολιτεία χωρίς εργασία; Ή μέσω της πολιτείας εύρεση, ανάθεση και ανάληψη κάποιας εργασίας για διασφάλιση των ανθρωπίνως αναγκαίων;
Το πρώτο, η παροχή χωρίς εργασία, υποβαθμίζει, διαστρεβλώνει, εκφυλίζει αρχές, συνειδήσεις, αξιοπρέπεια των δοτών της πολιτείας και των κατ’ ανάγκη δεκτών προσφοράς βοήθειας. Το δεύτερο, παροχή βοήθειας μέσω κάποιας εργασίας, προάγει, καλλιεργεί, διαχέει αρχές, συνειδήσεις, αξιοπρέπεια αμφοτέρων.
Το πρώτο παροχή, αποδοχή της όποιας βοήθειας χωρίς εργασιακή ανταπόκριση, εκφράζει τα συναισθήματα με πνεύμα αλληλεγγύης στις μεταξύ των ανθρώπων σχέσεις. Το δεύτερο, παροχή, αποδοχή της όποιας βοήθειας, μέσω εργασιακής ανταπόδοσης, προάγει σεβασμό στις μεταξύ των ανθρώπων και πολιτείας σχέσεις σε μια σύνθετη κοινωνία.
Στο πρώτο φωτογραφίζεται η επικινδυνότητα των προοπτικών στις σχέσεις, παροχές – αποδοχές βοήθειας για την εξάλειψή τους, που θα πρέπει να είναι ζητούμενα σε μια κοινωνία.
Στο δεύτερο, ανοίγονται προοπτικές εξάλειψης του φαινομένου αυτών των αναγκών, που καλείται να εκφραστεί μέσα από θεσμούς, ισόνομου πολιτειακού, κοινωνικού κράτους για τους πολίτες. Το πρώτο καλύπτει συγκυρίες χρονικών περιόδων χωρίς προοπτικές. Το δεύτερο δίνει ευκαιρίες να ξεπερνιούνται οι χρονικές συγκυρίες και να ανοίγει ορίζοντες διαχρονικών καλύψεων αξιοπρεπούς διαβίωσης. Προς αυτή την κατεύθυνση οι Δήμοι μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο, αρκεί να το εντάξουν στις δεσμευτικές τους υποχρεώσεις. Αφορμή της παρούσας αναφοράς. Το δράμα ενός άστεγου, που αντίκρισα ένα πρωινό σε παγκάκι ενός δρόμου, να κοιμάται μέσα στην παγωνιά.