Ζητούμενο χαρακτηρίζει την εθνική συνεννόηση ο πρώην υπουργός Αλέκος Παπαδόπουλος επισημαίνοντας, ωστόσο, ότι είναι πολύ δύσκολο αυτή να επιτευχθεί δεδομένης της στάσης που τηρεί διαχρονικά η ελληνική πολιτική, οικονομική και πνευματική ελίτ.
Aναφερόμενος στη μετα-μνημονιακή εποχή υπογραμμίζει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να δώσει ένα ρεσιτάλ αξιοπιστίας για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις προκλήσεις και δηλώνει υπέρμαχος της εφαρμογής μιας διπλής προληπτικής γραμμής στήριξης.
Παράλληλα στη συνέντευξη που παραχώρησε στα “Χ.ν.”, με αφορμή τη συμμετοχή του στο συνέδριο με θέμα την εθνική συνεννόηση που πραγματοποιείται σήμερα, στην Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης, ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα για το πολιτικό σύστημα. Εκφράζει την πεποίθηση ότι ο κύκλος των σημερινών κομμάτων έχει κλείσει, τονίζει πως όταν χρεοκοπεί μια χώρα «μπορεί ο λαός να έχει ευθύνες αλλά οι ένοχοι είναι οι ελίτ» και σημειώνει ότι θα πρέπει στην πολιτική να δοθεί χώρος σε νέους ανθρώπους, δηλώνοντας ένθερμος υποστηρικτής της Δημοκρατικής Ευθύνης.
• Πολλοί και συχνά επικαλούνται την ανάγκη της εθνικής συνεννόησης. Στην Ελλάδα, ωστόσο, μάλλον είναι δύσκολο να επιτευχθεί. Γιατί;
Η εθνική συνεννόηση αν ήταν πρόβλημα θα είχε λυθεί. Όμως είναι ζητούμενο. Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με μια κοινωνία που δεν είναι συγκροτημένη πάνω σε στέρεα αξιακά συστήματα. Πάνω σε θεσμούς, δηλαδή, που βασίζονται σε μια κυρίαρχη κοινωνική αντίληψη που λέει ότι πρέπει να αυτοπειθαρχούμε σε κάποιους κανόνες. Δυστυχώς η Ελλάδα δεν ολοκληρώθηκε ποτέ θεσμικά και πολιτισμικά και η αδυναμία αυτή είναι εμφανής. Οι όποιοι, δε, θεσμοί συγκροτήθηκαν στην πορεία τώρα είναι σε μια φάση απόλυτου εκφυλισμού και η χώρα έχει ανάγκη από αναθέσμηση.
• Πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτή;
Η αναθέσμηση για να γίνει απαιτεί οι ελίτ της χώρας να συνεννοηθούν ότι πρέπει να ανατάξουν τη χώρα και η χώρα να αποκτήσει μια ισχυρή δομή θεσμών που θα επιβάλει κανόνες στη συμπεριφορά των ίδιων των ελίτ και των πολιτών. Δυστυχώς όμως η πολιτική ελίτ της χώρας καθοδηγείται κυρίως από τη λαϊκίστικη φύση της και ένα μεγάλο κοινό της ελληνικής κοινωνίας δεν πιστεύει στην αξιοπιστία της και κινείται στη σφαίρα της απόγνωσης και της δυσπιστίας. Παράλληλα, πνευματική ελίτ δεν υπάρχει μετά τη φυγή της περίφημης γενιάς του ’30 και η οικονομική ελίτ είναι θα λέγαμε σε ένα μεγάλο ποσοστό λούμπεν με λεφτά χωρίς να διαθέτει την αίσθηση ευθύνης που έχει η αστική ελίτ απέναντι στο πως πορεύεται μια χώρα. Παρόλα αυτά η εθνική συνεννόηση είναι απαραίτητη. Δεν μπορεί να προχωρήσει η Ελλάδα στη μεταμνημονιακή εποχή -που έρχεται όχι γιατί ολοκληρώνει το πρόγραμμα ο κ. Τσίπρας αλλά γιατί αυτό ορίζει η τελευταία συμφωνία.
• Πώς βλέπετε την επόμενη ημέρα μετά το πρόγραμμα;
Μετά τα μνημόνια δεν θα μας δίνουν λεφτά που σημαίνει ότι θα πρέπει μόνοι μας να βγούμε και να βρούμε λεφτά. Για να το κάνουμε όμως αυτό πρέπει να δώσουμε ένα απόλυτο ρεσιτάλ αξιοπιστίας προκειμένου να μπορούμε να δανειζόμαστε με μειωμένα επιτόκια και να είμαστε ελκυστικοί σε επενδύσεις. Όλα αυτά προϋποθέτουν ότι πρέπει να γίνουν μεταρρυθμίσεις και όλα αυτά καταλήγουν ότι οι όποιες πολιτικές δυνάμεις της χώρας πρέπει να συνεννοηθούν.
• Θεωρείτε δηλαδή ότι τον Αύγουστο που βγαίνουμε από τα μνημόνια η ελληνική κοινωνία θα έχει τις ίδιες παθογένειες με την προ κρίσης εποχή;
Στον δημοσιονομικό τομέα έγιναν βήματα. Όμως τα επέβαλαν οι δανειστές, δεν ήταν προϊόν δικής μας απόφασης. Συνεπώς αυτή η προσαρμογή δεν είναι διατηρήσιμη και γι’ αυτό επιμένω, για να μην πάθουμε καμία λαχτάρα, ότι θα πρέπει να προχωρήσουμε σε διπλή προληπτική γραμμή στήριξης όπου να υπάρχει μια πρόνοια για το άμεσο μέλλον γιατί τα χρόνια μέχρι το ’22 θα είναι δημοσιονομικά πολύ δύσκολα.
• Δεν θα υπάρξει όμως ελάφρυνση του χρέους;
Ακόμα και να γίνει δεν πρόκειται να γίνει -κι είναι αφελείς όσοι ελπίζουν στο αντίθετο- χωρίς καινούριες ρήτρες και χρυσούς κανόνες, δηλαδή όχι αναγκαστικά μέτρα αλλά πλαίσια. Δυστυχώς η πολιτική τάξη της χώρας ρέπει προς τη δημοσιονομική αμαρτία και αυτό είναι που φοβούνται οι ξένοι.
• Τις εξελίξεις στο Κίνημα Αλλαγής πώς τις σχολιάζετε;
Δεν θα απαντήσω. Όχι για να μην δυσαρεστήσω κανένα, δεν έχω τέτοια προβλήματα, αλλά γιατί για εμένα το πρόβλημα είναι συνολικό. Όταν επέρχεται μια χρεοκοπία σε μια χώρα μπορεί ο λαός να έχει ευθύνες αλλά οι ένοχοι είμαστε εμείς. Οι ελίτ της χώρας. Η ευθύνη στην πολιτική είναι αντικειμενική και δεν χρειάζεται να είναι και υποκειμενική, δηλαδή ότι κάποιος συγκεκριμένα με πράξεις και παραλήψεις οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία. Εάν κάποιοι υπήρξαν επίορκοι ας ασχοληθεί η δικαιοσύνη. Η πολιτική ευθύνη όμως πρέπει να αναλαμβάνεται με το να συνειδητοποιείς πως ό,τι είχες να προσφέρεις το πρόσφερες, ατομικά και ως κόμμα -και μιλάω για όλα τα κόμματα- και πλέον το μόνο που σου απομένει είναι να ενθαρρύνεις νέους ανθρώπους με νέες αντιλήψεις και ιδέες, ανθρώπους της εποχής που μπορούν να ενσωματώσουν τις εξελίξεις, να ασχοληθούν με την πολιτική. Υπό αυτή την έννοια, το 2009, όταν ήμουν 59 χρονών, είπα ότι σταματάω από την πολιτική.
• Παραμένετε υποστηρικτής της Δημοκρατικής Ευθύνης;
Το θέμα είναι η κοινωνία να αναζητά τις πολιτικές δυναμικές που μπορούν να τη βγάλουν από το τέλμα. Και υπάρχουν παιδιά – χρυσάφι σε αυτή τη χώρα για όσους έχουν μάτια και δεν κάνουν επιλογές -ιδίως κάποιοι μεγαλύτεροι- κατά τη φορά των αναμνήσεών τους, θυμούμενοι παλιές ηρωικές εποχές που κολλούσαν αφίσες κ.λπ. Σεβαστοί εκείνοι οι αγώνες όμως σήμερα είναι άλλη εποχή. Πιστεύω, λοιπόν, στις νεότερες γενιές, σε νέους μορφωμένους, με άλλες αντιλήψεις, που έχουν επάγγελμα. Κανένα από τα κόμματα αυτά που υπάρχουν δεν μπορούν να εκφράσουν αυτούς τους νέους. Πιστεύω ότι τα κόμματα αυτά έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο τους. Προσωπικά από το 2009 που αποσύρθηκα από την πολιτική είπα ότι θα διατηρήσω μόνο δύο προνόμια: το ένα είναι να λέω τις απόψεις μου και το άλλο να ενθαρρύνω παιδιά τα οποία έχουν διαφορετική αντίληψη και διάθεση δημόσιας προσφοράς. Παιδιά που έχουν επάγγελμα και δεν θέλουν να ζήσουν από την πολιτική. Στηρίζω, λοιπόν, μια τέτοια προσπάθεια όπως είναι η Δημοκρατική Ευθύνη. Μια ιστορία μακράς επωάσεως που στηρίζουν και πολλοί άλλοι άνθρωποι, που δεν ανήκουν στην πολιτική σφαίρα. Μάλιστα 19 και 20 Μαΐου στην Αθήνα στο ξενοδοχείο “Plaza” στο Σύνταγμα, θα πραγματοποιηθεί η πανελλήνια προγραμματική συνδιάσκεψη της Δημοκρατικής Ευθύνης.
