O έλεγχος της εφαρμογής της περιβαλλοντικής νομοθεσίας συνεχίζει να αποτελεί… ζητούμενο για την Ελλάδα καθώς το “Σώμα Επιθεωρητών Περιβάλλοντος” παραμένει υποστελεχωμένο, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τα Τμήματα Περιβάλλοντος των Περιφερειών. Αυτά μεταξύ άλλων επισημάνθηκαν στη χθεσινή ημέρα των εργασιών του “7ου Διεθνούς Συνεδρίου Διαχείρισης Βιομηχανικών και επικίνδυνων αποβλήτων “ που πραγματοποιείται από το Πολυτεχνείο Κρήτης και άλλα τρία Πανεπιστήμια (Πάντοβας Ιταλιάς, Αμβούργου και Tsinghua Πεκίνου) στον Πλατανιά.
Μιλώντας στα “Χ.Ν.” ο Επιθεωρητης Περιβάλλοντος κ. Π. Μέρκος αφού επισήμανε πως «πάντοτε ήμουν της άποψης ότι ο έλεγχος σε κρίσιμες λειτουργίες της πολιτείας που έχουν να κάνουν με το περιβάλλον θα πρέπει να κρατηθούν αποκλειστικά στην αρμοδιότητα του δημοσίου. Οι ανάγκες των τελευταίων χρόνων επέβαλλεν άλλες πολιτικές λογικές, οι επιθεωρητές δεν ενισχύθηκαν αριθμητικά,. Μελέτη του ΟΑΣΑ προβλέπει ότι στις ανάπτυγμένς και αναπτυσσόμενες χώρες, ο επαρκής αριθμός είναι 50 επιθεωρητές για 1.000.000 κατοίκων κάτι που σημαίνει ότι στην Ελλάδα θα έπρεπε να είχαμε 500 επιθεωρητές στην κεντρική υπηρεσία και στις περιφέρειες. Ο αριθμός των επιθεωρητών είναι πολύ, πολύ λιγότερος. ».
Ο κ. Μέρκος παρατήρησε πως τελευταία έγινε η πολιτική επιλογή ιδιώτες και εταιρειές να μπορούν να εκτελούν κατά παραγγελία των επιθεωρητών περιβάλλοντος ελέγχους. «Αυτό το μέτρο θα δούμε πως και αν θα λειτουργήσει .Προσωπικά θα ήθελα αυτή η η λειτουργία να μείνει αποκλειστικά στα χέρια του δημοσίου» σημείωσε, συμπληρώνοντας πως σήμερα υπάρχουν σύγχρονα εργαλεία όπως το ηλεκτρονικο μητρώο αποβλήτων που μπορούν να συμβάλλουν στον έλεγχο ειδικά των παραγώμενων αποβλήτων και τη διαχείριση τους.
Ο επιθεωρητής σημείωσε πως το συνέδριο του Πολυτεχνείου Κρήτης «είναι έγκυρο και προβεβλημένο. Έχουν εντάξη σε αυτό μια ημερίδα ελληνικού ενδιαφέροντος στην οποία φορείς και εταιρείες καταθέουν απόψεις και προβληματισούς γίνεται ένας γόνιμος διάλογος. Πολλά από τα θέματα που συζητήθηκαν σε αυτό το συνέδριο τα περασμένα χρόνια έγιναν αντικείμενο θεσμικών ρυθμίσεων».
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ COVID
Στη παραγωγή και διαχείριση επικίνδυνων ιατρικών αποβλήτων και αποβλήτων covid 19 αναφέρθηκε στην εισήγηση του ο κ. Ν. Κοθρής από τον Όμιλο ΕΛΛΑΚΤΩΡ που από το 2002 λειτουργεί τη μονάδα αποτέφρωσης ιατρικών αποβλήτων που ανήκει στο Φορέα Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων της Αττίκης. «Στη διαχείριση των ιατρικών αποβλήτων και των αποβλήτων covid μπορούσαμε να δούμε πόσο πιέστηκε το υγειονομικό μας σύστημα . Οι οδηγίες που είχαμε από το Υπουργείο Υγείας και τους υπόλοιπους οργανισμούς ήταν πως τα απόβλητα covid δεν είχαν καμία διαφορά από τα αλλα ιατρικά απόβλητα . Οπότε εμείς δεν χρειάθηκε να πάρουμε κάποια επιπλέον μέτρα ή να αναζητήσουμε άλλη τεχνογνωσία από αυτήν που ήδη είχαμε για την καταστροφή των αποβλήτων. Το μεγάλο στοίχημα ήταν αν καταφέρουν οι εγκατατάσεις και ο αποτεφρωτήρας μας να διαχειριστούν τον μεγάλο όγκο των αποβλήτων covid. Και αυτό το στοίχημα το κερδίσαμε» σημείωσε ο κ. Κοθρής. Στο συνέδριο παρενέβη διαδικτυακά και ο γ.γ. συντονισμού και διαχείρισης αποβλήτων του Υπ. Περιβάλλοντος κ. Μ. Γραφάκος που ενημέρωσε ότι σύντομα η χώρα μας θα έχει δυο μονάδες διαχείρισης αποβλήτων ώστε να σταματήσει η χώρα μας να δέχεται πρόστιμα από την Ε.Ε. Γ.ΚΩΝ.
Όπως αποκαλύπτει η πρόσφατη έκδοση της ΒΡ, το Statistical Review of World Energy (εδώ) αν και η παγκόσμια κατανάλωση άνθρακα ήταν μειωμένη το 2020 κατά 4,2% σε σύγκριση με το 2019, (όπως γενικότερα ήταν μειωμένη κατά 4,5% η παγκόσμια ενεργειακή κατανάλωση λόγω Covid 19) με αντίστοιχη μείωση στην παραγωγή κατά 5,2%, εντούτοις ο άνθρακας κάλυψε το 27,2 % της παγκόσμιας ενεργειακής ζήτησης (primary energy consumption). Με το πετρέλαιο να ευθύνεται για το 31,48 % της παγκόσμιας ενεργειακής ζήτησης, το φυσικό αέριο το 24,72%, η πυρηνική ενέργεια για το 4,30%,τα υδροηλεκτρικά έργα για το 6,6% και τις υπόλοιπες ΑΠΕ μόλις το 5,7% . Η παράθεση των ανωτέρω στοιχείων δείχνει με τον πλέον εύγλωττο τρόπο το ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό ενέργειας που καλύπτει σήμερα ο άνθρακας (μεγαλύτερο από αυτό του φυσικού αερίου) σε παγκόσμιο επίπεδο παρά τα ποικίλα μέτρα που λαμβάνονται εδώ και χρόνια για τον περιορισμό στην χρήση του, με κορυφαίο την υιοθέτηση του κόστους εκπομπών CO2 μέσω των αγορών διαπραγμάτευσης ρύπων (emission trading markets)