Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο
Για τα ταξίδια τους στον κόσμο της τέχνης και για τις ζωγραφιές τους με θέμα την ειρήνη μας μιλούν τα παιδιά της Ε’ τάξης του Δημ. Σχ. Καλυβών στον σημερινό παιδότοπο. Αναζητήστε τη δασκάλα! Την και καλή ζωγράφο, γνωστή στους αναγνώστες της στήλης και από άλλες εργασίες μαθητών της, Χριστίνα Γρηγοράκη. Κατά τη δασκάλα και οι μαθητές της! Ή για να το πούμε αλλιώς, μ’ όποιον(αν) δάσκαλο (δασκάλα) καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις και τέτοιες ζωγραφιές θα κάμεις… Με τέτοια ευαισθησία. Να ‘ταν ο κόσμος μας, όπως τα παιδιά τον ονειρεύονται! Να κυλάνε απ’ τα μάτια των ανθρώπων μόνο δάκρυα χαράς και όχι πόνου και θλίψης! Να χαίρεσαι τους μαθητές σου και να σε χαίρονται, καλή μου συναδέλφισσα!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους,
Βαγγέλης Κακατσάκης
Δάσκαλος
Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΑΣ ΜΕ ΚΑΤΑΞΙΩΜΕΝΟΥΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥΣ
Η ενασχόληση μας με τον θαυμαστό κόσμο της τέχνης και συγκεκριμένα της ζωγραφικής ξεκίνησε πριν αρκετές μέρες με αφορμή την απώλεια ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες ζωγράφους, του Αλέκου Φασιανού. Με την πρόθεση να τιμήσουμε αυτόν τον σπουδαίο καλλιτέχνη, αποφασίσαμε να αφιερώσουμε λίγο χρόνο, επιχειρώντας μια πρόσληψη του έργου του μέσα από τα παιδικά μας μάτια.
Αργότερα, είχαμε τη χαρά να γνωρίσουμε κι άλλους καταξιωμένους ζωγράφους, όπως ο Γιώργος Σταθόπουλος, ο Πάμπλο Πικάσο, ο Ρενέ Μαγκρίτ και ο Ανρί Ματίς. Εκείνο που πραγματικά μας εντυπωσίασε και φάνηκε να ξεχωρίζει στις συζητήσεις που αναπτύσσαμε κάθε φορά, είναι η πληθώρα συμβόλων που χρησιμοποιούν στα έργα τους προκειμένου να μας μεταφέρουν σημαντικά μηνύματα, και παράλληλα να μας αφήσουν τροφή για σκέψη. Το λευκό περιστέρι, το κλαδί ελιάς, το άλογο, τα μουσικά όργανα, οι νότες, ο χαρταετός, τα λουλούδια, τα ψάρια είναι μερικά από αυτά τα σύμβολα που εντοπίσαμε. Όλοι μας, πάντως, συμφωνήσαμε πως το λευκό περιστέρι με το κλαδί ελιάς στο ράμφος του, ως σύμβολο ειρήνης, αθωότητας, αγνότητας και καλοσύνης είναι διαχρονικό και παραμένει πάντοτε επίκαιρο. Αν παρατηρήσετε με προσοχή τις δημιουργίες μας, θα δείτε και μαύρα περιστέρια τα οποία συναντήσαμε σε αρκετά από τα έργα του Γ. Σταθόπουλου και δώσαμε 2 διαφορετικές ερμηνείες. Στην πρώτη, σκεφτήκαμε πως θα μπορούσαν να αντιπροσωπεύουν τη διαφορετικότητα των ανθρώπων που δυστυχώς πολλές φορές αντιμετωπίζεται με απόρριψη και ρατσισμό. Στη δεύτερη, σκεφτήκαμε πως μπορεί να συμβολίζουν τις δυσκολίες και τα εμπόδια, τις αναποδιές που προκύπτουν στη ζωή μας, τις οποίες πρέπει να αντιμετωπίζουμε χωρίς να χάνουμε την ελπίδα και το θάρρος μας. Αντιθέτως, μέσα από αυτές, πρέπει να γινόμαστε πιο δυνατοί και να τις ξεπερνάμε.
Στον κάθε ζωγράφο που μας συστήθηκε μέσα από την τέχνη του, ξεχωρίσαμε διαφορετικά στοιχεία. Στον Φασιανό διακρίναμε την ομορφιά της απλότητας και την αγάπη για τον άνθρωπο και την πατρίδα του, στον Σταθόπουλο τον σεβασμό στη συντροφικότητα και τον ύμνο στο γυναικείο φύλο, στον Μαγκρίτ τις μυστηριώδεις, αινιγματικές και παράξενες φιγούρες, στον Ματίς τα υπέρλαμπρα χρώματα και τέλος, στον Πικάσο και συγκεκριμένα στην Γκουέρνικα που είναι το σπουδαιότερό του έργο, ξεχωρίσαμε το ταλέντο του στην απεικόνιση της φρίκης του πολέμου.
ΜΕ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Στις μέρες που διανύουμε, έχοντας στη σκέψη μας πως το τέρας του πολέμου ξαναζωντάνεψε, αποφασίσαμε να φιλοτεχνήσουμε πίνακες με θέμα την ειρήνη στον πλανήτη μας, σε μια προσπάθεια να εξωτερικεύσουμε τα συναισθήματα μας και να διοχετεύσουμε στις ψυχές των ανθρώπων ελπιδοφόρα, φιλειρηνικά μηνύματα. Η ομαδικότητα και το πνεύμα συνεργασίας, επικράτησε σε όλη τη διαδικασία και ήταν εμφανές στο αποτέλεσμα που μας άφησε μεγάλη χαρά, ικανοποίηση και περηφάνεια. Η τεχνοτροπία που επιλέξαμε να χρησιμοποιήσουμε, παραπέμπει στον Ανρί Ματίς, ο οποίος στα 70 του χρόνια καθηλώθηκε σε καροτσάκι λόγω μιας ασθένειας κι έτσι, ξεκίνησε να ζωγραφίζει όχι με πινέλο αλλά… με ψαλίδι! Η δύναμη της ψυχής του και η αισιοδοξία του μας ενέπνευσε να δημιουργήσουμε κι εμείς έργα σαν τα δικά του, λουσμένα στο φως!
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ
Την επόμενη μέρα συζητήσαμε και καταγράψαμε τις σκέψεις μας και τις ευχές μας για τον κόσμο που ονειρευόμαστε:
ΟΧΙ στους αποχωρισμούς και στους αποχαιρετισμούς.
ΟΧΙ στον ξεριζωμό και στην προσφυγιά.
ΟΧΙ στον πόνο, τη θλίψη, τον φόβο, την απόγνωση.
ΟΧΙ στην απώλεια αθώων ανθρώπων και στην ορφάνια.
Θέλουμε τα παιδιά να είναι στη ζεστασιά του σπιτιού τους κι όχι στα παγωμένα καταφύγια.
Θέλουμε τα παιδιά να είναι στην αγκαλιά των γονιών τους και να μη βιώνουν τον τρόμο του πολέμου.
Θέλουμε τα παιδιά να ακούνε όμορφες μελωδίες και όχι βόμβες να σκάνε τριγύρω τους.
Θέλουμε να υπάρχει δικαιοσύνη, εμπιστοσύνη και ασφάλεια.
Θέλουμε να υπάρχει καλοσύνη κι όχι μίσος, έχθρα και αγριότητα.
Θέλουμε από τα μάτια των ανθρώπων να κυλάνε μόνο δάκρυα χαράς, όχι πόνου και θλίψης.
Θέλουμε ΕΙΡΗΝΗ!
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ
Αθηνά Ορφανουδάκη, Αργυρώ Κουντή, Άρτεμις Ανδρεαδάκη, Δέσποινα Κουντή, Εριέττα Μανατάκη, Βασιλική Ντιμοτρόβ, Ευαγγελία Χαλβαδάκη, Μιχαέλα Σαρτζετάκη, Ιουλία Καραπαντελάκη, Κλειώ Κελαϊδή, Μαρκέλλα Καψαλάκη, Αντρέας Γκίνη, Βασίλης Ανδρουλάκης, Γιώργος Ζουλάκης, Θοδωρής Μητσιμπόνας, Γιάννης Μαμμής, Δημήτρης Γεωργαλάκης, Νίκος Μαροπάκης, Νικόλας Χριστουλάκης, Νίκος Παντελάκης, Πέτρος Κατσανεβάκης, Μάρκος Μαστραντωνάκης, Σπύρος Καντανάκης, Στέλιος Μαλινδρέτος
