Στις 23 και 24 Σεπτεμβρίου 2017 ο Ορειβατικός Σύλλογος Χανίων, σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Δασών Χανίων, διοργάνωσε διήμερη εξόρμηση με διανυκτέρευση στο ύπαιθρο, στο φαράγγι της Σαμαριάς. 120 μέλη και φίλοι του Ε.Ο.Σ. Χανίων, είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε την φθινοπωρινή φύση στον σπάνιας ομορφιάς Εθνικό Δρυμό του τόπου μας, μα και να προσπαθήσουμε να αναβιώσουμε το πανηγύρι της Οσίας Μαρίας για 28η συνεχόμενη χρονιά, καθώς τον Απρίλιο αναβλήθηκε λόγω κακοκαιρίας.
Το Σάββατο το απόγευμα, όσο κατεβαίναμε ένα-ένα τα απότομα σκαλοπάτια του Ξυλόσκαλου, τόσο αφήναμε πίσω μας ένα-ένα τα προβλήματα και τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Το πανέμορφο πευκοδάσος της Σαμαριάς άρχιζε να μας μαγεύει, καθώς μας συνέπαιρναν οι υπέροχες αποχρώσεις της φθινοπωρινής φύσης, το κελάηδισμα των πουλιών και ο μυρωμένος από τα σπάνια βότανα δροσερός αέρας του φαραγγιού. Είχε αρχίσει η μυσταγωγία της κάθαρσης της ψυχής και του σώματος, μια αυτόματη διεργασία που σου προσφέρει πάντα απλόχερα η πεζοπορία και η επαφή με τη φύση.
Στον Παλιό οικισμό της Σαμαριάς μας περίμεναν οι δασοφύλακες, οι φύλακες-άγγελοι του φαραγγιού, οι οποίοι με προθυμία μας βοήθησαν να τακτοποιηθούμε και μας πρόσφεραν την καλύτερη δυνατή φιλοξενία, πιστοί στους άγραφους κανόνες που ορίζει η παράδοση της περιοχής. Εκεί μας περίμενε και άλλη μια έκπληξη. Δυο, τρεις Σανάδες με τ ΄ αγριμάκια τους κυκλοφορούσαν με άνεση δίπλα μας προκαλώντας τον θαυμασμό μας για την ομορφιά, την εξυπνάδα και τη χάρη, που διαθέτουν αυτά τα υπέροχα πλάσματα του φαραγγιού.
Το σούρουπο του Σαββάτου, κι αφού η Σαμαριά είχε γεμίσει με τις πολύχρωμες σκηνές και τις χαρούμενες φωνές και τα γέλια των εκδρομέων, μια άλλη μία μυσταγωγία άρχιζε να εξελίσσεται ερήμην μας. Το εγκαταλειμμένο εδώ και 55 χρόνια χωριό ζωντάνευε….
Τα πέτρινα, ερειπωμένα, δίπατα αρχοντόσπιτά του δεν μας τρόμαζαν πια, μα μας καλοδέχονταν χαρούμενα να μείνουμε κοντά τους. Οι χορταριασμένες και έρημες αυλές τους, ξαφνικά μας φάνηκαν τόσο όμορφες, που με χαρά στήσαμε σ ΄ αυτές τα μικρά αυτοσχέδια τραπέζια μας, δειπνήσαμε και αποσπερίσαμε εκεί όπως παλιά, λέγοντας ιστορίες, γελώντας δυνατά και τραγουδώντας κάτω από τ ΄ αστέρια. Έμοιαζε σαν να είχαμε νικήσει το χρόνο, σαν η ζωή να μην είχε σταματήσει ποτέ σ ΄ αυτό το μικρό χωριό. Ήταν όλα σαν τον παλιό καλό καιρό, τότε που οι Σαμαριανοί απολάμβαναν τις βεγγέρες τους στον πανέμορφο τόπο τους.
Λίγο πιο κει το σεμνό εκκλησάκι του Χριστού μας περίμενε να ανάψουμε ένα κεράκι και στο ημίφως να προσκυνήσουμε τις ξεθωριασμένες από τα χρόνια και την υγρασία εικόνες του,. Ενώ έξω από την πόρτα της εκκλησίας, το καντηλάκι που σιγόκαιγε στο παλιό μνήμα των γκρεμισμένων Σαμαρανών, Καλογεράκηδων, μας θύμιζε το πόσο άγριο και επικίνδυνο μέρος ήταν και εξακολουθεί να είναι το φαράγγι και οι τρομεροί γκρεμοί του. Εκεί, στην αυλή του, υπό το φως των αστεριών και των κεριών ψάλλαμε όλοι μαζί (δυστυχώς λόγω απουσίας ιερέα) το απολυτίκιο της Οσίας Μαρίας και μοιράσαμε τους άρτους που είχαμε φέρει στη χάρη της.
Την Κυριακή το πρωί, ορισμένοι από εμάς, ανηφορίσαμε για το εκκλησάκι της Οσίας Μαρίας που βρίσκεται πάνω από το κάτω χωριό της Σαμαριάς. Η εκκλησία είναι έξοχα εξ ολοκλήρου τοιχογραφημένη και το χτίσιμό της, τον 14ο αιώνα μ.Χ., είναι συνδεδεμένο με το θρύλο της Χρυσομαλλούσας και την επανάσταση των Σκορδύληδων το 1319. Σ΄ αυτό το βυζαντινό εκκλησάκι οφείλει το όνομά του το φαράγγι της Σαμαριάς, Οσία Μαρία, Σία Μαρία, Σαμαρία, Σαμαριά. Δυστυχώς μετά το θάνατο του Σφακιανού ιερέα Γιώργου Χιωτάκη, του παπά της Μαδάρας όπως τον αποκαλούσαν, ο οποίος για δεκαετίες συνόδευε τον Ορειβατικό και τελούσε το πανηγύρι της Οσίας Μαρίας κάθε χρόνο , ο Ορειβατικός δυσκολεύεται να βρει ιερέα που να επιθυμεί να τον συνοδεύσει. Μακάρι σύντομα να βρεθεί ιερέας που να αποφασίσει να πατήσει πάνω στα χνάρια του παπά-Χιώτη, να γίνει ο νέος παπάς της Μαδάρας και να δίνει ζωή σ ΄ όλα τα ξωκκλήσια των Λευκών Ορέων.
Έπειτα σιγά-σιγά κατηφορίσαμε προς τις Πόρτες, θαυμάζοντας τους σπάνιους γεωλογικούς σχηματισμούς και τα επιβλητικά γκρεμνά του φαραγγιού. Στο τέλος του μας περίμενε η υπέροχη Αγία Ρουμέλη, όπου ξεκουραστήκαμε κολυμπώντας στην κρυστάλλινη θάλασσα του νότιου Κρητικού πελάγους και φιλοξενηθήκαμε ζεστά από τους λεβέντες κατοίκους της.
Η εμπειρία που είχαμε, να ζήσουμε για ένα διήμερο στη σπάνιας ομορφιάς αμόλυντη φύση της Σαμαριάς, υπήρξε για μια ακόμη φορά ανεπανάληπτη. Και του χρόνου να αξιωθούμε! Ευχαριστούμε πολύ Ε.Ο.Σ. Χανίων !!!
