Αν κάτι ξεχωρίζει τους Κρητικούς όπου γης, είναι το αιώνιο “δέσιμο” με την πατρίδα. Ο νόστος, η βαθιά ανάγκη να διατηρήσουν – όπου κι αν βρίσκονται – “ζωντανή” την παράδοση του νησιού, να τιμούν την ιστορία των προγόνων τους. Ένας από αυτούς τους ανθρώπους που αφιέρωσαν τη ζωή τους στην Κρητική παράδοση, είναι ο Θεόδωρος Τσόντος, πρόεδρος στην Αδελφότητα Κρητών Πειραιά «Η ΟΜΟΝΟΙΑ».
Γνωστός στην Αττική ως δάσκαλος Κρητικών χορών, ο Θεόδωρος Τσόντος, μιλά σήμερα στα “Χανιώτικα νέα” για τη διαδρομή, το έργο του και την ανάγκη να κρατηθεί ζωντανή η Κρητική παράδοση.
•Θοδωρή σε ευχαριστούμε πολύ για την συνέντευξη αυτή. Πριν ξεκινήσεις να μας λες για την πορεία σου, θα θέλαμε να “συστηθείς” στους Χανιώτες, στους αναγνώστες των “Χ.ν.”.
Γεννήθηκα το 1956 στους Ατσιπάδες Ρεθύμνου με Σφακιανή καταγωγή από τη μεριά του πατέρα μου. Παιδί πολύτεκνης οικογένειας, δύσκολα χρόνια, ο ερχομός μου στην Αθήνα φάνταζε η μοναδική διέξοδος ,όπως και πολλών παιδιών τότε. Ίσως αυτός ο «εσωτερικός» ξενιτεμός και η αγάπη μου για την Κρήτη με ώθησαν να ασχοληθώ με την παράδοσή της. Έτσι το 1973 ξεκίνησα να δραστηριοποιούμαι στους συλλόγους, αρχικά ως χορευτής και κατόπιν σαν χοροδιδάσκαλος. Η απόφασή μου να ασχοληθώ με την διοίκηση ήρθε χρόνια αργότερα όταν πλέον ήμουν σίγουρος ότι θα μπορούσα να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις ενός συλλόγου.
•Ξεκίνησες ως χοροδιδάσκαλος. Η προεδρία πως προέκυψε;
Μέχρι το 2004 είχα διδάξει σε περισσότερους από τριάντα συλλόγους στην Αττική. Σε κάποιους για μεγάλο χρονικό διάστημα όπως στην ένωση Κρητών Κορυδαλλού- Νίκαιας που με γνώρισες, σε κάποιους άλλους για λιγότερο. Ταυτόχρονα δραστηριοποιήθηκα και με τη δική μου σχολή, ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, που μου έδωσε την δυνατότητα να ταξιδέψω την κρητική παράδοση κυριολεκτικά σε όλο τον κόσμο. Από την Αμερική ως τη Κίνα και από την Ρωσία ως την Αφρική. Απίστευτες εμπειρίες, υπέροχα ταξίδια, ωραίες συνεργασίες που με έμαθαν πολλά πράγματα όσον αφορά την διοργάνωση των εκδηλώσεων σε πρακτικά θέματα αλλά και σε ανθρώπινο επίπεδο.
•Τι εννοείς σε ανθρώπινο επίπεδο. Θέλεις να μας το εξηγήσεις λίγο.
Ο κάθε χορευτής είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα με τις ιδιαιτερότητές του. Σε αυτές τις αποστολές έπρεπε να λειτουργούμε σαν ομάδα, επαγγελματικά, οπότε είχα να διαχειριστώ πολλές συμπεριφορές για να παρουσιάσουμε ένα άψογο αποτέλεσμα. Έτσι απέκτησα ψυχραιμία και πάντα την ύπαρξη ενός σχεδίου Β για παν ενδεχόμενο. Είναι κάτι που το εφαρμόζω μέχρι σήμερα σε όλες τις εκδηλώσεις που διοργανώνω. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τα διοικητικά συμβούλια.
•Είσαι πρόεδρος στην Αδελφότητα Κρητών Πειραιά «Η ΟΜΟΝΟΙΑ» από το 2004. Πως έφτασες εκεί;
Στην Ομόνοια ξεκίνησα ως χορευτής ,εκεί γνώρισα και τη γυναίκα μου Κωνσταντίνα Γεραρχάκη, από τη Χαλέπα, μετά έγινα χοροδιδάσκαλος, μέλος συμβουλίου ως κοσμήτορας και τελικά πρόεδρος. Οπότε είχα άποψη, έβλεπα τι συνέβαινε , αφουγκραζόμουν τις ελλείψεις που υπήρχαν και πίστευα πως ήταν άδικο για ένα τέτοιο ιστορικό σωματείο να κινείται στην αφάνεια. Έτσι το 2004 μαζί με τους συνεργάτες μου και με την παρότρυνση κάποιων παλαιότερων μελών αποφάσισα να ηγηθώ μιας ομάδας και να βγω πρόεδρος. Τώρα διανύω την πέμπτη τριετία και πιστεύω ότι έχει μπει πλέον το νερό στ´αυλάκι.
•Το 2019 έχεις εκλογές. Θα είσαι ξανά υποψήφιος;
Ναι θα ξαναβάλω γιατί έπεται και συνέχεια. Η Ομόνοια λόγω της αρχαιότητάς της, ιδρύθηκε το 1880, και της ιστορικότητάς της είναι αστείρευτη πηγή έμπνευσης και δημιουργίας. Είναι πολλά τα σχέδια που έχω στο μυαλό μου και θέλω να τα υλοποιήσω. Δεν είναι τυχαίο ότι μέσα στους κόλπους της έδρασαν μεγάλοι πολιτικοί, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος για την ιστορία δώρισε το κτίριο που στεγαζόμαστε στο σωματείο αφού το αγόρασε με την προσωπική του περιουσία από τον Χατζημιχάλη Γιάνναρη.
•Μίλησε μας λίγο για τις δραστηριότητες της Ένωσης
Μεγάλο κεφάλαιο. Αρχικά πολλά χορευτικά τμήματα όλων των ηλικιών με συνεχείς εμφανίσεις, μεικτές χορωδιακές ομάδες, ποδοσφαιρική ομάδα με κατάκτηση τρεις φορές του κυπέλλου στο κρητικό πρωτάθλημα, ιστορικές εκδηλώσεις, εθιμοτυπικές, συνεργασίες με άλλους συλλόγους με το δήμο Πειραιά, με την εκκλησία, γλέντια μέσα στο κτίριο μας, σε κρητικά κέντρα, εκδρομές μονοήμερες και πολυήμερες, κοινωνικό πρόσωπο, ενημερωτικές ομιλίες και πολλά ακόμα που θα γίνω κουραστικός. Θα σταθώ όμως σε δύο σημεία πολύ σημαντικά. Το ένα είναι η εφημερίδα μας που κυκλοφορεί ανελλιπώς από το 2004 ανά τρίμηνο και αναφέρει όλες τις δραστηριότητες μας και όχι μόνο και την έχει αγαπήσει πραγματικά ο κόσμος, και το άλλο σημείο είναι η προσέλευση των νέων στο σύλλογο. Ξαναζωντάνεψε η Ομόνοια. Ανανεώθηκε. Σφύζει από ζωή, από νιάτα, από μικρά παιδιά, όπου είναι το μέλλον του κάθε συλλόγου και συνυπάρχουν αρμονικά με τα μεγαλύτερα ηλικιακά μέλη μας. Και βέβαια επειδή ο κόσμος πάει μπροστά, είμαστε σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα για την προβολή της δραστηριότητας του συλλόγου και την ενημέρωση των μελών μας.
•Παρότι Θοδωρή είσαι πρόεδρος τόσα χρόνια στην Ομόνοια, εξακολουθείς να διδάσκεις και χορούς. Πώς το καταφέρνεις αυτό;
Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Θέλω να έχω άποψη γιατί δίνω μεγάλη σημασία στις εμφανίσεις των χορευτικών. Είναι η ραχοκοκαλιά των συλλόγων. Είναι αυτό που εισπράττει ο περισσότερος κόσμος. Η ψυχική του ανάταση. Τους ξεσηκώνει, τους συγκινεί, τους παροτρύνει. Πολλά συναισθήματα ανάμεικτα. Έτσι θέλω να είμαι σίγουρος για το αποτέλεσμα.
•Τι είναι για σένα παράδοση;
Εικόνισμα, που πρέπει να προσκυνάει ο κάθε Έλληνας ,η κάθε Ελληνίδα. Είναι όλα αυτά που παραλάβαμε και πρέπει να τα παραδώσουμε ακέραια στα παιδιά μας για να έχουμε συνέχεια ως έθνος. Με σεβασμό και συνέπεια και αξιοπρέπεια προπάντων. Αυτό κάνει και η “Ομόνοια”, Δεν είναι μια στείρα εκμάθηση κρητικών χορών. Είναι όλη η φιλοσοφία της Κρήτης. Η νοοτροπία του Κρητικού. Το στήσιμο, η χάρη, η ομοιομορφία, η λεβεντιά, η σεμνότητα, ο ενθουσιασμός. Να τιμάει ο χορευτής τη φορεσιά που φοράει.
• Τις προσπάθειες στην Ελλάδα για την προαγωγή του πολιτισμού πώς τις βλέπεις;
Γίνονται φιλότιμες προσπάθειες, υπάρχουν ιδέες και ικανά άτομα για να παράγουν πολιτισμό. Το πρόβλημα είναι στην υλοποίηση. Οι επιχορηγήσεις είναι ανύπαρκτες οπότε οι δυνατότητες περιορίζονται . Ευτυχώς που υπάρχουν κάποιες χορηγίες επιχειρηματιών και βοηθούν κάπως την κατάσταση.
•Αν σου δινόταν η ευκαιρία, τι είναι αυτό που θα έκανες ξανά στη ζωή σου;
Νομίζω τα ταξίδια με τα χορευτικά μου από το Κέντρο Κρητικού Πολιτισμού. Πηγαίνοντας σε μια ξένη χώρα με τελείως διαφορετική νοοτροπία από τη δική μας, έγινε ένα πάντρεμα πολιτισμών και μια αποδοχή από τον κόσμο, που πολλές φορές παρόλη την ταλαιπωρία , μας άφηνε στο τέλος μια γλυκιά γεύση. Και βέβαια μια βαριά ευθύνη. Να ταξιδεύεις την Κρήτη άπ΄άκρη σ΄άκρη. Είναι αυτό που είχε πει ο Καζαντζάκης, « είναι μεγάλη ευθύνη να είσαι Κρητικός…».
•Εύχομαι καλή επιτυχία στα μελλοντικά σας σχέδια και με την ευχή να υπάρχουν στο μέλλον συνεχιστές της εξαίρετης αυτής προσπάθειάς σου.
Κι εγώ σε ευχαριστώ, προσωπικά εσένα και τα “Χανιώτικα νέα”.
