Βρισιά είναι η πράξη ή ο λόγος που προσβάλλει και συνήθως προδίδει αλαζονεία του υβριστή. Είναι ποινικό αδίκημα και ανάλογα με το μέγεθος και τις επιπτώσεις που θα έχει στον υβριζόμενο επισύρει βαρύτατες ποινές.
Ύστερα από τα παραπάνω είναι φανερό ότι όλες οι βρισιές (λόγω ή έργω) που τις περισσότερες φορές είναι και συκοφαντικές είναι ανεπιθύμητες και κατακριτέες από όλους.
Επειδή όμως “ουδείς κανών άνευ εξαιρέσεως”, υπάρχουν περιπτώσεις όπου κάποιες βρισιές όχι μόνο είναι καλοδεχούμενες από τον υβριζόμενο αλλά του δημιουργούν και ψυχική ευφορία. Οι περιπτώσεις αυτές είναι όταν προέρχονται από δικαιολογημένη αγανάκτηση του υβριστή, όταν ο υβριζόμενος δεν γνωρίζει την πραγματική έννοια της βρισιάς και όταν ο υβριστής θεωρεί τις βρισιές τιμητικές.
Μετά φόβου Θεού και πίστεως θα αναφέρουμε τέσσερις τέτοιες περιπτώσεις με ονοματεπώνυμο και αριθμό πρωτοκόλλου και είμαστε βέβαιοι ότι κάποιες από αυτές τις γνωρίζουν πολλοί αναγνώστες. Πάμε λοιπόν:
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΡΩΤΗ:
Η αξέχαστη γιατρός, λογοτέχνης και άνθρωπος! Δήμητρα Σπίθα – Μπιπλή έκανε “το Αγροτικό της” στα Μεσκλά όταν της πήγανε αναίσθητο στο ιατρείο της ένα αγοράκι 11 χρονών. Ύστερα από τις απεγνωσμένες προσπάθειες της πρώτης στιγμής αποφάσισε να του κάνει μια βαριά για την ηλικία του ένεση. Αφού δεν συνήλθε με την πρώτη ένεση του έκανε και δεύτερη και αφού δεν συνήλθε ούτε με τη δεύτερη σκέφτηκε ότι αφού είναι που είναι χαμένο ας του κάνω τρίτη ένεση. Με την τρίτη όμως ένεση το αγοράκι συνήλθε, άνοιξε τα μάτια του, όλο ζωντάνια κάθισε στο ιατρικό κρεβάτι, κοίταξε με άγριο ύφος τη γιατρό και της είπε: “Ανάσεμά σε μωρή @@@”.
Μέχρι την ημέρα που κρατούσε τη μνήμη της επί πενήντα περίπου χρόνια , η υπέροχη αυτή γυναίκα, δεν έπαψε να διηγείται με καμάρι το παραπάνω περιστατικό και να λέει ότι οι τρείς λέξεις που της είπε το αγοράκι τη στιγμή που συνήλθε, ήταν οι πιο χαρούμενες που άκουσε στη ζωή της.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ:
Μια εποχή που ο συνδικαλισμός στις Δημόσιες υπηρεσίες ήταν από υποτυπώδης μέχρι ανύπαρκτος σε μια υποβαθμισμένη Δημόσια υπηρεσία που αριθμούσε 90 υπαλλήλους εκ των οποίων οι (86) ήταν του Δημοτικού, (3) του Γυμνασίου και ένας του πανεπιστημίου, είπαν να κάνουν εκλογές για να βγάλουνε πρόεδρο του προσωπικού. Δεν υπήρχαν όμως υποψήφιοι. Τελικά βρεθήκανε δύο άτομα της κακιάς ώρας. Ο ένας ήταν ο Μανώλης, τελειόφοιτος δευτέρας Δημοτικού, (βρωμιάρης, ραδιούργoς, ρουφιάνος και γρουσουζοκλέφτης) και ο άλλος ο Γιώργος τελειόφοιτος Δημοτικού και θεοπάλαβος.
Ψηφίσανε 15 περίπου άτομα, πιο πολύ για να γελάσουνε με τους γελοίους υποψήφιους και τελικά υπερίσχυσε του παλαβού ο βρωμιάρης με μια ψήφο.
Όταν ο νικητής πήγε στο Διευθυντή περιχαρής για να του ανακοινώσει το αποτέλεσμα, ο Διευθυντής (90 ετών σήμερα), ένας εξαίρετος άνθρωπος και χιουμορίστας του είπε: Συγχαρητήρια κύριε Σκοτειδομανώλη . Είσαι ο πιο πεπορρωμένος πρόεδρος του κόσμου.
-Τι θα πει πεπορρωμένος;
-Πεπορρωμένος θα πει: Με πολύ πείρα, άξιος, δραστήριος, μαχητικός, πανέξυπνος.
Σε κλάσματα του δευτερολέπτου ο “πεπορρωμένος” βρέθηκε στο προαύλιο και με το αριστερό του χέρι στην ανάταση άρχισε να τρέχει πάνω κάτω μια απόσταση 280 μέτρων και να φωνάζει με όλη του τη δύναμη: Ζήτω μου! Είμαι ο πιο πεπορρωμένος πρόεδρος του κόσμου. Ναι, ναι , αλήθεια σας το λέω. Μου το ‘πε και ο κύριος Διευθυντής.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΡΙΤΗ:
Ο χαρισματικός δάσκαλος των Χανίων, ο Βασίλης ο Ιγγλεζάκης, ενενήντα εννέα χρονών σήμερα με άριστη υγεία και διαύγεια πνεύματος, από το έτος 1990 διάβαζε, θαύμαζε και κρατούσε τα αποκόμματα των εφημερίδων που γράφανε τις ιστορίες του Παβλή του Πολυχρονάκη του βιογράφου των φυλακών , συγγραφέα, σατιρικού ποιητή και όχι μόνο. Δεν τον είχε όμως συναντήσει ποτέ και το 2016 στην τελετή της Ένωσης της Κρήτης στο Φιρκά σε ένα πηγαδάκι 5-6 δασκάλων που του τον γνωρίσανε του είπε:
-Ώστε του λόγου σου είσαι μωρε ο διαβόητος Παβλής; Και έλεγα και εγώ: Ποιος κερατάς είναι τουτοσάς ο καινούριος Ψαθάς, ο καινούριος Τσιφόρος, ο καινούριος Σουρής που μας ταρακουνεί ευχάριστα με τις όμορφες ιστορίες του.
Φυσικά την επόμενη στιγμή οι αγκαλιές, τα φιλιά και τα δάκρυα “πήγανε σύννεφο” και το “κερατιλίκι” είχε συνέχεια μόνο το βράδυ που “ο κερατάς…” ( ο γράφων) τηλεφώνησε του Ιγγλεζάκη και του είπε:
-Η γυναίκα μου σου έκανε μήνυση γιατί έμμεσα την είπες μοιχαλίδα αφού αποκάλεσες τον άντρα της κερατά.
-Να μου κάμε μωρέ και μια και δύο και χίλιες μηνύσεις μα εγώ ότι είπα δεν το παίρνω πίσω. Είσαι κερατάς και μεγάλος κερατάς και μακάρι να ΄τανε κερατάδες σαν κι εσένα ούλοι οι κερατάδες του κόσμου, του απάντησε με προσποιητή αγανάκτηση ο σοφός γεροδάσκαλος που την πείρα και τη σοφία του τη χρησιμοποιούσε επί δώδεκα χρόνια στη στήλη “Στα πεταχτά” της εφημερίδας ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ ο άλλος φωτισμένος δάσκαλος, ο Βαγγέλης ο Κακατσάκης.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ:
Ο παραγωγός τηλεοπτικών παιχνιδιών Χρήστος Φερεντίνος, πασίγνωστος για τις περίφημες φάρσες του, διάλεξε μια μέρα να κάμει φάρσα σε ποιόν νομίζετε; Στον μεγαλύτερο υβριστή και αθυρόστομο που πέρασε ποτέ από το ελληνικό κοινοβούλιο, τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο, την εποχή που ήταν Υπουργός της Δικαιοσύνης. Βρήκε λοιπόν δύο κομπάρσους που ξέρανε την Αυστριακή γλώσσα, τους εφοδίασε με πλαστά έγγραφα που λέγανε ότι ο ένας είναι πρόεδρος της Αυστριακής Βουλής και ο άλλος πρόξενος της Αυστρίας στα Σκόπια και τους καθοδήγησε να επισκεφτούν το Γιαννόπουλο στο γραφείο του στο Υπουργείο της Δικαιοσύνης και τι να του κάνουν.
Ο Γιαννόπουλος τους δέχτηκε με μεγάλη χαρά που ύστερα από λίγο μετατράπηκε σε απορία και αργότερα σε φόβο και αγωνία γιατί οι δύο επίσημοι άρχισαν να λογομαχούν μεταξύ τους στα Αυστριακά και ύστερα ήρθαν στα χέρια έχοντας στη μέση τον Υπουργό. Όταν ο Βαγγέλης σηκώθηκε όρθιος για να τους χωρίσει εκείνοι στράφηκαν εναντίων του και άρχισαν να του παίζουν ελαφρά μεν χαστουκάκια αλλά με άγριο ύφος και σαρδόνιο χαμόγελο.Ο δύστυχος Βαγγέλης ολοκίτρινος από το φόβο και μούσκεμα στον ιδρώτα μπόρεσε να καθίσει στην πολυθρόνα του, να χτυπά το κουδούνι του συναγερμού και να φωνάζει ξεψυχισμένα: Φρουρά βοήθεια – φρουρά βοήθεια… Εκείνη τη στιγμή άνοιξε απότομα η πόρτα του γραφείου του και ένας γελαστός Φερεντίνος έκανε την εμφάνισή του μαζί με ένα κάμεραμαν που απαθανάτιζε το σκηνικό που το χάρηκε κουτσουρεμένο όλη η Ελλάδα.
Βέβαια το τι άκουσε και πόσες μούτζες έφαγε ο Φερεντίνος από το Γιαννόπουλο (που ήταν φίλος του) δεν μπορεί να το περιγράψει ούτε ο τηλεοπτικός φακός γιατί στα πολύ αλμυρά επεμβαίνει το τηλεοπτικό “μπιπ”. Κι όσο για τον υβρισθέντα Χρήστο Φερεντίνο , να σκεφτείτε ότι το χάρηκε τόσο πολύ που από την πολλή χαρά του ξέχασε να κάνει μήνυση του Γιαννόπουλου.
