Ζούμε σε δύο κόσμους

Θεμελιώδης άποψη της σύγχρονης φιλοσοφίας είναι ότι  ζούμε σε δύο παράλληλους κόσμους.
Ο ένας κόσμος υπάρχει ανεξάρτητα  αν εμείς υπάρχουμε ή όχι. Αυτός είναι ο κόσμος των υλικών πραγμάτων, των  προσώπων, των γεγονότων και των φαινομένων. Ο κόσμος αυτός υπήρχε πριν εμείς γεννηθούμε και θα εξακολουθήσει να υπάρχει, όταν εμείς δεν θα ζούμε. Υπάρχει όμως και ο άλλος κόσμος, ο οποίος είναι δεμένος με εμάς και υπάρχει επειδή εμείς ζούμε., είναι ο κόσμος της ιδιωτικής μας ζωής, ο κόσμος της συνείδησής μας, των συναισθήσεων και των προϊόντων των αισθήσεών μας. Ο κόσμος του καθ’ ενός μας είναι ολότελα δικός του, όπως τα δακτυλικά του αποτυπώματα.
Αυτός ο κόσμος άρχισε να υπάρχει με τη γέννησή μας  και θα τελειώσει με τον θάνατό μας.
Τον πρώτο κόσμο τον ζούμε  με τους άλλους ανθρώπους,   τον δεύτερο με τον εαυτό μας και μόνο. Οταν αναγνωρίσουμε τη διαφορά των δυο κόσμων, τότε θα έχουμε τη δυνατότητα να διαπιστώσουμε την ύπαρξη της ταυτότητάς μας.
Γεννάται όμως το ερώτημα «κατά πόσο θα μπορέσουμε να διακρίνουμε τη διαφορά των δύο κόσμων; Πώς μπορούμε να δούμε τον άλλο κόσμο, όπως πραγματικά είναι και όχι όπως μας τον δείχνουν οι αισθήσεις μας; Μήπως οι αισθήσεις μας μάς απατούν;
Μερικοί φιλόσοφοι της εποχής του Διαφωτισμού είχαν αμφιβολίες αν ο έξω κόσμος είναι  όπως  τον  βλέπουμε. Ο  Μπέρκλεϋ (1685 – 1753) εισηγητής της θεωρίας του ιδεαλισμού, σύμφωνα με την οποία ένα φυσικό αντικείμενο υπάρχει αν και μόνο εάν μπορούμε να το αντιληφθούμε με τις αισθήσεις μας,..
Κατά συνέπεια, λοιπόν, ο εξωτερικός κόσμος πιθανόν να είναι οφθαλμαπάτη, αλλά η καθημερινή εμπειρία όμως μας λέγει ότι δεν είναι απάτη και έτσι δεχόμαστε πως τα πρόσωπα, τα γεγονότα και τα πράγματα είναι στην πραγματικότητα όπως τα βλέπομε. Όμως εξετάζοντες βαθύτερα το όλο θέμα, όπως  το αντιμετωπίζουν οι φιλόσοφοι, το θεωρούμε ως πρόβλημα άξιο να συζητηθεί από τους φιλοσοφούντες, ενώ εμείς στην καθημερινότητά ζούμε τη ζωή μας, καθ’ ένας με τον τρόπο του. Βέβαια δεν αδικούμε τους φιλοσόφους για την αμφιβολία τους αν το προϊόν των αισθήσεών μας είναι αληθινό ή όχι, αν δηλαδή ο κόσμος ο δικός μας συμφωνεί με τον κόσμο που υπάρχει και τον βλέπουν  οι άλλοι, τότε όπως λέγει ο Ράσσελ, πρέπει να προσπαθήσουμε να γεφυρώσουμε τους δυο αυτούς κόσμους.